ಭಾರತದ ರಕ್ಷಣಾ ಸಚಿವ ರಾಜನಾಥ್ ಸಿಂಗ್ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನೀಡಿದ “ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಸಿಂಧ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯ ಭಾರತದ ಮಡಿಲು ಸೇರಬಹುದು” ಎಂಬ ಹೇಳಿಕೆ ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಭಾರೀ ಸಂಚಲನ ಮೂಡಿಸಿದೆ.
1947ರ ದೇಶ ವಿಭಜನೆಯ ಗಾಯದ ಗುರುತುಗಳನ್ನು ಮತ್ತೆ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ತಂದಿರುವ ಈ ಮಾತುಗಳು, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ನಿದ್ದೆಗೆಡಿಸಿದರೆ, ಜಗತ್ತಿನಾದ್ಯಂತ ಹರಡಿರುವ ಸಿಂಧಿ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಭರವಸೆಯ ಕಿರಣವನ್ನು ಮೂಡಿಸಿದೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಮೂರನೇ ಅತಿದೊಡ್ಡ ಪ್ರಾಂತ್ಯವಾಗಿರುವ ‘ಸಿಂಧ್’ನಲ್ಲಿ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ? ಅಲ್ಲಿನ ಜನರು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಏಕೆ ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ?
ಸಾವಿರಾರು ವರ್ಷಗಳ ನಂಟು: ಸಿಂಧ್ ಕೇವಲ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಭೂಭಾಗವಲ್ಲ, ಅದು ಭಾರತೀಯ ಸನಾತನ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ತೊಟ್ಟಿಲು. ವೇದಗಳ ಕಾಲದಿಂದಲೂ ಸಿಂಧೂ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ತಟದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ನಾಗರಿಕತೆ ಭಾರತದ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿದೆ.
ರವೀಂದ್ರನಾಥ ಠಾಗೋರರು ರಚಿಸಿದ ನಮ್ಮ ರಾಷ್ಟ್ರಗೀತೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವ “ಪಂಜಾಬ ಸಿಂಧು ಗುಜರಾತ ಮರಾಠ…” ಎಂಬ ಸಾಲು, ಸಿಂಧ್ ಇಂದಿಗೂ ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಭೂಪಟದಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿದೆ ಎಂಬುದಕ್ಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ.
ಮೊಹೆಂಜೊದಾರೊ ಮತ್ತು ಹರಪ್ಪಾದಂತಹ ಐತಿಹಾಸಿಕ ತಾಣಗಳನ್ನು ತನ್ನೊಡಲಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿರುವ ಈ ನೆಲ, ವಿಭಜನೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ರಾಜಕೀಯವಾಗಿ ಪಾಕಿಸ್ತಾನಕ್ಕೆ ಸೇರಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ಮಾನಸಿಕವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕವಾಗಿ ಅದು ಭಾರತದ ಆತ್ಮದೊಂದಿಗೆ ಬೆಸೆದುಕೊಂಡಿದೆ.
ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಮಲತಾಯಿ ಧೋರಣೆ: ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯದ ನಂತರ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಭಾಗವಾದ ಸಿಂಧ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಮೂಲ ನಿವಾಸಿಗಳ ಬದುಕು ನರಕಸದೃಶವಾಗಿದೆ. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಬಹುಸಂಖ್ಯಾತವಾಗಿದ್ದರೂ, ಅಲ್ಲಿನ ಸಿಂಧಿ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಮತ್ತು ಹಿಂದೂಗಳು ಅನ್ಯೋನ್ಯವಾಗಿದ್ದರು.
ಆದರೆ, 1971ರಲ್ಲಿ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ವಿಭಜನೆಯಾದ ನಂತರ, ಸಿಂಧಿಗಳ ಮೇಲಿನ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆ ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಜಿ.ಎಂ. ಸೈಯ್ಯದ್ ಅವರಂತಹ ಪ್ರಬಲ ನಾಯಕರು ‘ಸಿಂಧೂ ದೇಶ’ ಎಂಬ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದರು.
ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಸರ್ಕಾರವು ಸಿಂಧ್ನ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳಾದ ಕಲ್ಲಿದ್ದಲು, ತೈಲ ಮತ್ತು ಅನಿಲವನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡುತ್ತಿದೆ, ಆದರೆ ಅದರ ಲಾಭವನ್ನು ಸ್ಥಳೀಯರಿಗೆ ನೀಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅಲ್ಲಿನ ಜನರ ಪ್ರಮುಖ ಆರೋಪ.
ಕರಾಚಿಯಂತಹ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಹೊರಗಿನಿಂದ ಬಂದ ಉರ್ದು ಭಾಷಿಕರನ್ನು ಮತ್ತು ಪಂಜಾಬಿಗಳನ್ನು ತುಂಬುವ ಮೂಲಕ, ಮೂಲ ಸಿಂಧಿಗಳ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯನ್ನು ಕುಗ್ಗಿಸುವ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಪಿತೂರಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಇದರಿಂದ ಸಿಂಧಿಗಳು ತಮ್ಮದೇ ನೆಲದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರಾಗುವ ಭೀತಿ ಎದುರಾಗಿದೆ.
ಹಿಂದೂಗಳ ಸಂಕಷ್ಟ: ಸಿಂಧ್ನಲ್ಲಿ ಹಿಂದೂ ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತೀರಾ ಹದಗೆಟ್ಟಿದೆ. ಅಪ್ರಾಪ್ತ ಬಾಲಕಿಯರ ಅಪಹರಣ, ಬಲವಂತದ ಮತಾಂತರ ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯಗಳ ಧ್ವಂಸ ನಿತ್ಯದ ಸುದ್ದಿಗಳಾಗಿವೆ. ಕೇವಲ ಹಿಂದೂಗಳಲ್ಲದೇ, ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ಸೇನೆಯ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸುವ ಸಿಂಧಿ ಮುಸ್ಲಿಂ ಹೋರಾಟಗಾರರು ನಿಗೂಢವಾಗಿ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಕಾರಣಗಳಿಂದಾಗಿ ಅಲ್ಲಿನ ಜನರು “ನಮಗೆ ಪಾಕಿಸ್ತಾನದ ನರಕದಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಬೇಕು” ಎಂದು ಭಾರತದತ್ತ ಮುಖಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಸಿಂಧಿ ಸಮುದಾಯದ ಅಳಲು: ದೇಶ ವಿಭಜನೆಯಾದಾಗ ಆಸ್ತಿ-ಪಾಸ್ತಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಭಾರತಕ್ಕೆ ಬರಿಗೈಯಲ್ಲಿ ಬಂದ ಸಿಂಧಿ ಸಮುದಾಯ, ಇಂದು ತಮ್ಮ ಕಠಿಣ ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದ ದೇಶದ ಆರ್ಥಿಕತೆಗೆ ಅಪಾರ ಕೊಡುಗೆ ನೀಡುತ್ತಿದೆ.
